Le Verger de Cocagne

Verrassende recensie!

Bijzondere knabbelplek, heerlijk zoete bessen, sappige blaadjes met allen een lange afdronk van klavertje vier. Het slapen in de tent was machtig: zelfs in mijn dromen kreeg ik blaadjes en kraakverse grassprieten voorgeschoteld;  daartegenover is mijn donker hol in Vlaanderen niets. De nachten waren wel vol leven met vreemde geluiden o.a.  van dassen. Maar ik was blij verrast door hun gastvrijheid: zelfs in hun burchten was ik welkom.  Ik zou zeggen: trek zeker eens naar deze Verger  want telkens als ik eraan terugdenk, huppel ik met vreugdesprongetjes!

Konijn Eénoor

 

Juni glorie

Juni is een zalige periode om in de Corrèze te verblijven. Op wandelingen langs velden kan je niet weerstaan aan de blozende kersen, ten minste als de vogels je niet vlugger af waren.

Slanke sleutelbloem, waterkers en nog veel fris lentegroen hebben plaats gemaakt voor andere kruiden. Je kan nu je maaltijden kruiden met versgeplukte wilde oregano, tijm en laurier. Het lange gras maaien we kieskeurig en slechts gedeeltelijk af om de schitterende orchideeën te sparen. Zo vind je er hondskruid, bokken-, mannetjes- aangebrande- en bijenorchis. Deze laatste lijkt druk bezocht door bijtjes maar het zijn nepbijen. Deze orchidee heeft geen nectar en lokt bezoekers niet met zoetigheid maar door haar bloeiwijze met bijenmotief.

Ook de jonge boompjes die er sinds de winter in de Verger een plaats kregen, hebben we extra beschermd tegen loslopend wild…  Het zijn notelaars, appelaars, pruimelaars en één perelaar, “Le Docteur Jules Guyot” die hopelijk ook een oogje in het zeil houdt wanneer ziektes opduiken.

Van de kleurenrijkdom kun je hier op deze pagina genieten. Voor de heerlijke geuren en de rijke wilde smaken moet je wel een “efforke” doen.(*)

Mocht dit efforke van een lange autorit je veel zweet gekost hebben, dan kan je starten met een verfrissende douche “puur natuur” achter de grote schuur tussen hazel- en okkernoot.

Wordt vervolgd!

(*)Des goûts et des couleurs, on ne discute pas?

De notenboomgaard

Als je in vogelvlucht over het zuiden van de Limousin trekt, zal je een ruitjespatroon ontdekken op diverse plaatsen: allemaal donkere puntjes op regelmatige afstanden van elkaar. Dit zijn meestal (okker)notenboomgaarden. Hier zijn amper wijnboeren maar wel veel notenboeren. Het sap van de noten, de notenolie, is een heerlijk en heilzaam streekproduct, naast “confiture de la noix”, gekarameliseerde noten en natuurlijk ook zuivere noten.

Ooit was deze plek op de foto een notenboomgaard, één tussen de vele in de streek. Nu zie je nog hier en daar een vermomde okkernotenboom, bijna gewurgd door klimop, met toegedekte donkerbruine stam en takken in dekentjes van mos en korstmos. De randen van de oude boomgaard groeien snel dicht met oprukkende bramen, sleedoorn en forse essen.

We slaagden erin enkele mooie exemplaren te redden van de wurggreep en het weiland er rond te maaien… Het oogt niet zoals het hier in een klassieke notenboomgaard hoort, een kale stenige bodem, maar de bomen van weleer drukken terug hun stempel op de vallei.

Natuurlijk willen we hier de notelaars in ere herstellen. We maken misschien zelfs plaats voor enkele jonge geënte rassen als Franquette en Parisienne. Maar naast een nootje kraken en zorgen dat alles gesmeerd loopt, willen we de “verger de noyer” omvormen tot een lekkere plek; een “verger de cocagne” met, jawel, noten, maar ook bessen, bramen, druiven, vijgen, kersen, pruimen, perziken, amandelbomen en zoveel meer.